در سر زمینی که

پر ند ه های با لر ین نر قصند

با د عشق به گیس دختران نو زد

مردان مست کو چه با غی نخو ا نند

خو شبختی به رنگ تا ریک قلبی است

     که حکم می را ند

    به برشت بگو ئید

    در سر زمین قلمهای لرزان

     آدم

     آدم نیست