مرشیوان

بالا بیا

تا تلا قی کنیم

زمان را روی هم بریز یم

تا به یک میا نگین

که بشود خند ید به سا لها ئی که گذ شت و 

 سا لها ی پیش رو

برای رقص مو جو دی چهار پا

چهار د ست

چهار نگاه

و تفا و تی مقد س و جا وید

تا پیو ند مان دهد

نفسها مان که آرام گر فت

مو سیقی می شنو یم

در مکا نی نا مشخص

شا ید روی یک پل

یا یک د شت

یا د و صند لی جلو تر از همه

                       در سینما

یا مثل دو پرنده در یک قفس

فرقی نمی کند

               بیا این ا تفا ق را شروع کنیم .