مرشیوان

( متاسفانه این روزها بسیار سخت است از عشق و زیبا یی ها سرودن و گفتن / اما ما را امید زنده نگه می دارد / اگر عاشقانه سروده ام پوزش می خواهم /روزگار مرثیه است)

دوشنبه زير گوشم پج پج مي كند

از سه شنبه آخر چه مي داني ؟

من  دلبسته چهار شنبه هاي شيرينم

يا پنج شنبه هاي تلخ خيا باني

وه چه زيباست صبح جمعه

                   جمعه هاي سرد زمستاني

آن دو روز ديگر هفته ، بميرند كاش

رو زهاي بي هو ده /سخت حيراني

هشت شنبه  با تو قرار مي گذارم من

تو اما « ده شنبه » را خوب مي داني

پا نزده هزار شنبه گذشته و تو

سر قول و قرارت نمي ماني

اين سياره براي قرار ما

                         كم دارد

يك روز قشنگ خيس باراني.